منابع تنش و عوامل مرتبط با آن در آموزش بالینی از دیدگاه دانشجویان مامایی دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی ۱۳۹۰

چکیده زمینه و هدف: تنش یکی از مشکلاتی است که می تواند مانعی بر سر راه آموزش بالینی مامایی باشد. برای بهبود و ارتقای کیفیت آموزش بالینی، بررسی و مدیریت عوامل استرس زای آموزشی ضروری است. مطالعه حاضر با هدف تعیین منابع تنش و عوامل مرتبط با آن در آموزش بالینی دانشجویان مامایی دانشکده پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی در سال 1390 انجام شد. مواد و روش کار: در این مطالعه تحلیلی- مقطعی که طی آن کلیه دانشجویان مامایی ترم 4 و بالاتر دانشکده پرستاری و مامایی بجنورد انتخاب شدند. عوامل ایجاد کننده تنش در محیط بالین با استفاده از پرسشنامه ای 72 گویه ای در 8 حیطه بالینی بررسی شد. داده ها بعد از جمع آوری با نرم افزار آماری16- spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: یافته ها نشان داد که در کل بیشتر دانشجویان 5/60% تنش در محیط بالینی را متوسط ذکر کردند و 6/25% از آنها هم این عوامل را تا حد زیادی تنش زا عنوان کردند. یافته ها نشان داد که دانشجویان عوامل مربوط به برخورد با بیمار را بیشترین عامل تنش زا در محیط کارآموزی ذکر کردند و در بقیه حیطه ها دانشجویان سطح متوسطی از تنش را ذکر کردند. نتیجه گیری: از آنجا که تنش تاثیر منفی روی آموزش بالینی می گذارد. می توان با آگاهی از منابع تنش زا، محدود نمودن آن و یا بالا بردن سطح آگاهی علمی و حرفه ای دانشجویان، سازگاری آنان را نسبت به موقعیت های مختلف افزایش داد و محیط مناسبی برای آموزش فراهم آورد.